خبری از تو

تا صبح سبز سپیدارها سر بزند

تا چشمه به آسمان پرواز کنند،

تا بیدار شوم از تو

و بگویم رو به آفتاب کهربایی:

سپیده سپیدم،

سلام...

خبرت نیست هنوز مرا؟

در فلسفه پر از نشاط انتظارم،

روزهای هفته،

شاخ در شاخ هم ماغ می کشند

و می دانم،

این تنها فرصت سبز آروزهای من است

سلام...

خبرت نیست هنوز مرا؟

هر جمعه

پرنده ای در انتظار سرخ گلویم آواز می خواند

تا بگوید 

هنوز کسی هست اینجا،

کس که نگران

کسی که همیشه منتظر آمدن توست!

سلام...

خبرت نیست هنوز مرا؟