گمشده در من

آن دمی که می بارد برف بر اشتیاق نفس هایمیاهجوم بادی سرد، می کشد شلاق بر داغی  رخساره هانفس ها، در سینه محبوسچهره ها گمشده در مهآری در همین سخت لحظات سرد است که من بیشتر می خواهمت!تو راو استواری شانه هایت،تو راو گم شدن خنده هایت در هیایوی باد و آغوشم! در سختی ها،در خشم های سخت روزگار،من چه پناهی دارم بجز کمند محکم دستان تو؟کجا بهتر است برای آرامش،بجز پهنای خیال انگیز آغوشت؟ شاید بهشت وعده ای زیبا،/زیبا و خیال انگیزاما،چرا من هیچ کجا را نمی خواهم بی تو؟بهشت ارزانی مومنان سخت کردار باد!من جهنمی سوزان تر از آغوشت نمی خواهم!راستی چه اعجازیست در نگاه تو؟تو کهربای ربایش قلب ها را از که به اعجاز برده ای؟تو از کدامین سرزمین های عاشقی هستی؟این همه جاذبه در کرداراین گناه شیرین عاشقی از کدام شراب کهنه به ارث داری؟نمی دانی،نمی دانی که این آسمان اندیشه من،پر شده از تکرار اسم تو... به راستی، منکبوتری تنها، گمشده در آسمان فراخ روزگارانم!من از معابد شرق در گذرممرا به ونیز زیبابه پاریس عشاق چه کار؟باز کن آغوشت رااین سرزمین امن، این پناهگاه همیشگی آرزوهایم!تو پناهم باش!تو ای پشت بام  آرامش بخش هر پرواز!مگر،این آسمان آبی خیال انگیز شعرهایم،وصف دلتنگی پرواز با تو را نمی کند ترسیم؟ خوب من،ای خدایگان من بر روی زمین،این زمستان سرد جدایی ها را پایانی باش!بهارکم،باش دمی با من،منی که خسته تر از آنم که تو می دانی،کنارم باش،کجا بهتر است برای آرامشم،بجز پهنای خیال انگیز آغوش تو؟ تا به ابد های دوردست،بگیر دستانم رامگر من چه پناهی دارم بجز دستان تو؟ #حجت_فرهنگدوست#بهمن1401   دکلمه این شعر: متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.توصیه ما به شما ا, ...ادامه مطلب